uducu

sif. və is. xüs. Buğu, nəmi, rütubəti və s. -ni canına çəkən, udan. Uducu cisimlər. Uducu maddələr. – Bu borular bir tərəfdən təmizləyici cihazlar, o biri tərəfdən isə uducularla rəbt olunur. M. Mövsümzadə. Kameraya karbon qazı uducuları, havavuran nasos, soyuducu və rütubətudan cihaz birləşdirirlər. «Ümumi zootexniya».